O tym co przed nami

Ostatnio jeden z Autorów bloga zapytał mnie jak go sobie dalej wyobrażam ?

Zacząłem się nad tym zastanawiać. Na początku lutego blog obchodzić będzie 4 urodziny. Tak więc okres niemowlęcy, raczkowania i stawiania pierwszych kroków mamy niewątpliwie za sobą. Na blogu mogliście przeczytać bardzo wiele wpisów odnoszących się do idei dobrowolnej prostoty. Wkładam sporo pracy, aby materiał ten systematyzować (stąd pomysł zakładek i archiwum), w miarę możliwości redagować, urozmaicać zdjęciami, czuwać nad poprawnością językową.

Jednocześnie, czego pewnie nie wiecie, staram się chronić blog przed działaniami komercyjnymi  - właściwie stale usuwam linki podszywające się pod komentarze przekierowujące na strony biznesowe, odmawiam prośbom opublikowania tekstów „sponsorowanych”, a także zamieszczania linków do ciekawych stron, ale ociekających reklamami  – już dawno założyłem, że blog jest miejscem, w którym dbamy nawzajem o dobrą, wolną od marketingowych wpływów, atmosferę.

Jedyną korzyścią, jaką czerpię z pisania bloga, jest świadomość, że inspirujemy siebie nawzajem do prostszego, mniej zabieganego i zagmatwanego, a bardziej satysfakcjonującego życia.

Ktoś zapytał mniej jak mogę ciągle pisać o dobrowolnej prostocie, skąd biorę tematy? Mogę odpowiedzieć, że z jednej strony wpisy publikują także inni Autorzy bloga, każdy kolejny jest dla mnie miłą niespodzianką :) Z drugiej - dobrowolna prostota jest bardziej procesem niż punktem docelowym.
Ciągle też uczę się nowych rzeczy, także od strony technicznej, odkrywam możliwości różnych narzędzi, w tym mediów społecznościowych, które chciałbym bardziej wykorzystywać. Nie chcę, abyśmy pisząc lub czytając bloga, wszyscy z czasem posnęli.

Pamiętam radość i entuzjazm, jakie towarzyszyły mi przy okazji odkrywania dobrowolnej prostoty i chciałbym, żeby ta idea była ciągle żywa, rozkwitająca, radosna i lekka. Aby dawała powietrza w płuca, kopa do zmian, poczucie wiatru we włosach i pod skrzydłami oraz chęć do przełamywania schematów.

Dlatego pozwólcie, że będę nieco eksperymentował z formą i treścią, szukał nowych rozwiązań i środków dla propagowania voluntary simplicity. Aby ta idea nie skostniała w dywagacjach, dzieleniu włosa na czworo, ale była przede wszystkim pociągającą, dającą codzienną, pozytywną energię do zmian, inspiracją.

Jedną ze zmian jest inna szata graficzna bloga. W jakiś sposób zdjęcie tytułowe jest symboliczne i od razu przykuło moją uwagę. Chłopiec (mniej więcej w wieku bloga?) z dużym przejęciem pokazuje paluchem na coś, czego sami na razie nie widzimy. Może jakiś niewielki punkt na horyzoncie? A może dalszy kierunek?

Wiele robimy w życiu dla siebie, ale jeszcze więcej potrafimy zrobić dla dzieci. To one, dzięki naszej zmianie, będą mogły, już teraz lub kiedyś, żyć życiem bardziej prostym, zrównoważonym i pięknym.

Niby więc poprzedzamy przyjście naszych dzieci, ale tak naprawdę to one idą przed nami, inspirują nas do lepszej wersji samych siebie, pokazują palcem to, czego czasem -z poziomu swoich „dorosłych” spraw- nie dostrzegamy. One same dają nam siłę do zmian.

Mam nadzieję, że taki będzie także dalej nasz blog...


Wkrótce opiszę kilka nowych pomysłów. Myślę także o wzięciu udziału w konkursie na Blog Roku 2014 r. Co Wy na to? Czego życzylibyście sobie więcej/mniej na blogu? Jakieś prośby do innych Autorów? A może inni Autorzy zabiorą głos?