Między wyprzedażami a Wielkim Postem

Janusz Kofta w wierszu „Milczenie” pisał m.in:

Gdzie mam się schronić

W jakiej osobności

W tym świecie bujnym w błahe zachwycenia

Więcej

Milczenia

Milczenia

Milczenia

Tylko ta mowa przystoi miłości

Jutro rozpoczyna się Wielki Post, który potrwa 40 dni. To dobra sposobność do wejścia w przestrzeń milczenia, które jest „mową miłości” zagłuszaną przez dźwięk karnawałowych piszczałek i bębnów.

W piosence – komentarzu do powyższego obrazu Pietera Bruegla „Wojna postu z karnawałem” Jacek Kaczmarski śpiewał:

Praca stała się zabawą, a zabawa - pracą:                                 

Toczą się po ziemi kości, z kart się sypią wióry,   

Nic nie znaczy ten, kto nie gra, ci co grają - tracą

Ale nie odróżnić w ciżbie który z nich jest który.

Oszalało miasto całe,

Nie wie starzec ni wyrostek

Czy to post jest karnawałem,

Czy karnawał - postem!

Zabawa stała się w dzisiejszym świecie przymusową pracą. Krążymy w karnawale wyprzedaży i medialnego spektaklu, który w rzeczywistości jest monotonną i jałową pustynią, na której usychamy z pragnienia. Za H. Thoreau możemy powiedzieć, że wszyscy zostaliśmy „zatrudnieni pozornie przez los powszechnie zwany koniecznością i gromadzimy skarby, które zostaną pożarte przez mole albo rdzę lub ukradzione przez złodziei”.

Znacie z pewnością książkę „Tajemniczy ogród” Frances Hodgson Burnett, ew. jej filmową adaptację w reżyserii Agnieszki Holland. Aby wejść do ogrodu, który może być piękną metaforą naszego serca, potrzebujemy odnaleźć klucz i furtkę zarośniętą żywopłotem. Być może to miejsce leży odłogiem, bowiem na zewnątrz żyjemy w kulturze krzykliwej i kolorowej, bujnej w „błahe zachwycenia”, ale duchowo płaskiej jak naleśnik. Słodkiej słodkością waty cukrowej, która oblepia zmysły i rozum.

Może zatem nadchodzący okres to dobra pora, aby zakończyć okres karnawału i wyprzedaży? Myślę, że każdy z nas -nawet osoba niewierząca- potrzebuje czasem wielkiego (lub choćby małego) postu. Potrzebujemy "więcej milczenia", z dala od gwaru i zgiełku "oszalałego miasta", które nadal będzie próbowało wciągnąć nas w swój barwny korowód. Świadomego wejścia w rzeczywistość braku, nabrania większego dystansu, spojrzenia na własne życie -niczym malarz na swój obraz- z dalszej perspektywy.

Ja sam postanowiłem chwilowo „schronić się w osobności”, dlatego na blogu będę pojawiał się zdecydowanie rzadziej (a nawet może wcale, co nie oznacza, że nie pojawią się wpisy innych autorów).

Jeżeli traficie na jakieś ciekawe rekolekcje lub rozważania internetowe (a także książki) dajcie o nich znać w komentarzu. Może dla kogoś staną się dobrym, duchowym drogowskazem...

Ze swojej strony gorąco zachęcam Was do czytania codziennych rozważań współczesnego eremity (który na szczęście korzysta z internetu):

 Erem Maryi "Brama Nieba"

"Autor tekstów jest eremitą i kapłanem w diecezji łowickiej (Polska). Mieszkając na stałe w Eremie, eremita prowadzi życie pustelnicze jako konsekrowany pustelnik diecezjalny. Strona Eremu jest owocem trwania w pustelniczej ciszy i samotności. Każdego dnia publikowany jest jeden tekst, w którym eremita posłusznie głosowi sumienia dzieli się owocem swego życiowego poszukiwania, inspirując się codziennym Słowem Bożym. Obrazowo mówiąc, napisany tekst zostaje umieszczony na "tablicy przed Eremem", każdy może podejść i przeczytać, zaś eremita, ukryty za pustelniczymi murami, trwa w ciszy samotności, modląc się i pracując na chwałę Boga i dla zbawienia ludzi. Każdego dnia eremita powierza Bogu czcigodnych czytelników."