Człowiek w świecie z betonu

Wyjątkowo lubię filmy, których akcja osadzona jest na południu Stanów Zjednoczonych, w XIX wieku. Jeszcze zobaczymy Indian broniących swojej wielkiej, naturalnej przestrzeni, jak i osadników; niektórzy żyją w zgodzie z sąsiadami, naturą i porami roku, inni już zwietrzyli interes i zaczęli budować. I to budowanie każdemu, za wyjątkiem Indian, się spodobało. Bo ułatwiało codzienne życie.

Z czasem, niegdyś zielone i dzikie, tereny należące do każdego zabetonowano i wyznaczono właściciela, który z kolei postawił płot. Miasteczka zamieniły się w miasta, domy w bloki, z wydzielonym metrażem na każdego mieszkańca, pola i werandy na większe lub mniejsze balkony.
Tak nas zastała rzeczywistość. Co jakiś czas rusza akcja typu „Wyloguj się do życia” , „Kultura to natura” i tym podobne – od nowa uczy się nas podstawowych praw natury, pokazuje, że drzewo daje tlen i że jest ważne. I że my też czasem potrzebujemy wyjść na zewnątrz, żeby lepiej funkcjonować.
A my…. czasem się buntujemy, oszukujemy trochę, bo nie potrafimy sobie wyobrazić, jak w tak rozwiniętym technologicznie świecie MY musielibyśmy potrzebować obcowania z naturą.

A jednak

Ludzie z blokowisk wychodzą tłumnie na balkon, by zobaczyć tęczę.
Potrafią pół dnia komentować fakt, że w końcuuuu wyszło słońce!
Wolą śpiew ptaków od jazgotu samochodów, a gdy kupują dom to już >poza miastem< i z możliwie jak najładniejszym widokiem z okna.
Lubią szum fal nad morzem, piasek na plaży, błękit nieba.
Chętnie fotografują piękne krajobrazy i zachwycają się >swojskim< jedzeniem.
Rzadko przechodzą obojętnie obok kwitnącego bzu czy wschodzącego tulipana.
Jadą kilka godzin samochodem, by zobaczyć zachód słońca w wybranym miejscu.
Chłoną górskie powietrze i nadmorską bryzę.
Wybierają wakacje gdzie >cisza i spokój<.
Lubią patrzeć na księżyc i gwiazdy.

Dlaczego? Po co nam to?

Tak, Drogi Człowieku – zostałeś stworzony do tego wszystkiego, do czerpania nie tylko korzyści, ale i wdzięcznej radości. Zachwycasz się tęczą i wschodem słońca? Słusznie! To zostało stworzone, by cię zachwycać, zaopatrywać tak, byś przetrwał, kształtować wrażliwość, pragnienie piękna i dobra.Wreszcie, byś zadał pytanie: Kto to wszystko stworzył?!

Naszym przeznaczeniem nie jest >mrówkowiec<, w którym każdy ma swoje dwa metry kwadratowe i paprotkę na parapecie, tylko przestrzeń pod niebem, gdzie każdy z nas czuje się godnym spadkobiercą tego, z czego sam się czasem odziera. Co pozwolił sobie wydrzeć cywilizacji >w zamian za< …….. 
Właściwie, to ... czy jest większa wartość niż nasze życie w obfitości, zdrowiu, pokoju i szczęściu?

Iwona
Motyw Kobiety