 |
| Źródło |
Okazuje się, że za powyższym stwierdzeniem stoją poważne badania naukowe, a praktyczną formę przybiera ono w ćwiczeniu polegającym na prowadzeniu tzw. dziennika wdzięczności.
Badania pokazują, że prosty akt odnotowania w zeszycie rzeczy, za które jesteśmy wdzięczni, może przynieść nam imponujące korzyści: lepszy sen, mniej symptomów chorobowych i więcej wspomnianego na wstępie szczęścia...
Pisanie dziennika wdzięczności ma nas niejako nakłonić do okresowego doszukiwania się w swoim życiu tego, za co możemy być wdzięczni. Chodzi o to, aby zapisać kilka, najlepiej pięć, rzeczy, których doświadczyliśmy w minionym tygodniu, za które odczuwamy wdzięczność. Piszemy zwięźle, jednym zdaniem, począwszy od spraw prozaicznych, poprzez te bardziej wysublimowane, na nieprzemijających kończąc.
Aby prowadzenie dziennika wdzięczności zakończyło się powodzeniem warto pamiętać o kilku wskazówkach:
Nie opieraj się na uczuciach. Pisanie dziennika jest bardziej efektywne, jeśli przede wszystkim podejmiemy decyzję, że chcemy być bardziej wdzięcznymi, a przez to bardziej szczęśliwymi, osobami.
Skupienie się na pojedynczej rzeczy przynosi więcej korzyści niż pobieżna lista zbyt wielu spraw.
Skupienie się na ludziach, którym jesteśmy wdzięczni ma większy wpływ niż koncentracja na materialnych rzeczach.
Spróbuj odejmować, a nie dodawać. Jedna z metod stymulacji wdzięczności polega na zastanowieniu się, jak wyglądałoby nasze życie bez poszczególnych błogosławieństw, bardziej niż wyliczanie tych rzeczy.
Delektuj się niespodziankami. Staraj się zapisywać te wydarzenia, które były nieoczekiwane lub zaskakujące, gdyż to potęguje wdzięczność.
Nie przesadzaj. Pisanie okazjonalne (raz, dwa razy na tydzień) jest bardziej korzystne niż robienie tego codziennie. Cóż, okazuje się, że szybko przyzwyczajamy się do pozytywnych wydarzeń, zwłaszcza jeśli stale się na nich koncentrujemy.
Patrząc na powyższe uwagi, kluczem do doświadczania wdzięczności jest nakłonienie siebie do zwracania uwagi na dobre rzeczy, które w innym wypadku uważalibyśmy za coś oczywistego. Łatwo bowiem wpaść w swego rodzaju stan odrętwienia, w którym nie dostrzegamy stale napływającego dobra w naszym życiu.
Dlaczego ta praktyka ma tak dobry wpływ na nasz umysł i ciało? Tłumaczenie myśli na konkretny język – poprzez czynność pisania – czyni nas bardziej świadomymi tego, co myślimy, pogłębiając tym samym ich wpływ. Pisanie dziennika wdzięczności pomaga organizować myśli, integrować je, pomaga zaakceptować własne, często trudne, doświadczenia i umieścić je w nowym, wyzwalającym kontekście. Stąd też jego działanie terapeutyczne.
Oczywiście tak naprawdę nie ma jednego sposobu na prowadzenie dziennika wdzięczności. Najważniejszą rzeczą jest ustalenie nawyku zwracania uwagi na zdarzenia, które pobudzają nas do wdzięczności.
Informacje na temat dziennika wdzięczności znalazłem na stronach:
http://greatergood.berkeley.edu/article/item/tips_for_keeping_a_gratitude_journal
https://en.wikipedia.org/wiki/Gratitude_journal
Oczywiście działają także internetowe dzienniki wdzięczności:
http://thnx4.org/ (po angielsku)
https://www.facebook.com/DziennikWdziecznosci/about/?entry_point=page_nav_about_item
Ze swej strony polecam jednak metody konwencjonalne: zeszyt i długopis.
To świetne! Zupełnie zmienia spojrzenie na świat. Czytałam jakiś czas temu, aby być również wdzięcznym za rzeczy dla nas trudne w danym momencie...
OdpowiedzUsuńProwadzę dziennik regularnie i wykorzystam to, o czym piszesz.
Agnieszka :)
Jestem wdzięczna cały czas :) Tak bardzo, że w ogóle nie martwię się już niczym- oduczyłam się tego kilka lat temu, podobnie jak narzekania.
OdpowiedzUsuńNie muszę nawet zapisywać - ale dla początkujących to bardzo dobra metoda - bo często człowiekowi wydaje się, że w jego życiu dzieją się tylko złe rzeczy i one w jego świadomości przeważają. A tak to ma zestawienie:)
Nigdy nie pomyślałem o tym aby zapisywać to za co jestem wdzięczny temu Światu. Zapisywałem cele i sprawy które chcę zrealizować, zdobyć i osiągnąć. Odhaczanie listy spełnionych marzeń może pełnić funkcję podobną do tego co proponujesz i wydawało mi się, że to już jest bardzo dobra okazja do wdzięczności za to co udało się spełnić. Ale po przeczytaniu Twojego artykułu okazuje się, że to zaledwie czubek góry lodowej, bo otaczają nas rzeczy, osoby, zjawiska których nie planowaliśmy a za które powinniśmy być wdzięczni. Pomysł wprowadzam na okres próbny tak by wyrobić sobie nawyk myślenia o tym za co jestem wdzięczny. Dziękuję :-) - już czuję że będzie lepiej.
OdpowiedzUsuńDziękuję za cudowny artykuł. Ja jestem wdzięczna, że dane mi było go przeczytać. Tak prawdziwy w dzisiejszych czasach "braku czasu dla każdego". Wystarczy 1 minuta żeby podziękować Bogu za cuda, które zdarzają się każdego dnia. Bycie wdzięcznym nic nie kosztuję, a może odmienić całe życie ......
OdpowiedzUsuń