Rzecz o chlebie

Pamiętam jak jako dziecko uczestniczyliśmy w pieczeniu chleba przez moją babcię. Najpierw przyglądanie się i zajadanie pysznego chleba po wystygnięciu, potem bardziej już świadome uczestnictwo przez noszenie drewna, następnie możliwość wyjęcia upieczonego chleba (bo już raczej nic nie można było popsuć), aż po moment kiedy mogłem włożyć wyrośnięte bochenki do nagrzanego pieca.
Piece tradycyjne opalane drewnem, gdzie po pieczeniu chleba albo piekło się placek drożdżowy, albo suszyło się owoce (jesienią).

Tamten smak i umiłowanie dobrego chleba pozostały do dziś. Zdarza się, że kupujemy dobry chleb, ale jest bardzo drogi bądź niedostępny w ciągłej sprzedaży. To wszystko spowodowało, że już od kilku lat (z różnymi przerwami) sami pieczemy chleb.
Nie w piecu opalanym drewnem, chleb nie rośnie w koszykach wyplatanych przez dziadka, nie stygnie na kamieniach, ale jednak radość z pieczenia jest wielka i smak również bardzo dobry.

Oddzielając sentymenty i wspomnienia, kilka uwag:
1. Jest taniej. Mąkę kupujemy bezpośrednio w młynie. W sklepach (szczególnie żytnia razowa) jest b. droga.
2. Wiemy, co jemy. Chleb jest na zakwasie, nie na drożdżach, bez różnych dodatków spulchniających, wybielających, itp.
3. Satysfakcja z wykonanej pracy :-). Wpisuje się to bardzo dobrze w idee slow life/food.
4. Chleb się nie starzeje tak szybko jak ogólnodostępne pieczywo.
5. Angażujemy całą rodzinę - co widać częściowo na załączonym zdjęciu :-).