Solidarność drogą do prostoty

W eseju Richarda Gregga O wartości dobrowolnej prostoty (którego fragmenty można przeczytać tutaj) szczególnie zastanowiła mnie myśl, że w świecie, w którym rywalizacja i indywidualizm prowadzą do coraz większej atomizacji i złożoności, drogą wiodącą do prostoty powinno być pielęgnowanie ludzkiej solidarności. Życie w prostocie to także odbudowanie naturalnych, serdecznych relacji z innymi ludźmi.

Do tej pory nie łączyłem prostoty z solidarnością. Można wręcz powiedzieć, że na ścieżkach upraszczania życia istnieje ryzyko skupienia się na sobie i najbliższym, materialnym otoczeniu: ograniczanie stanu posiadania, oszczędzanie, zmiana życiowych nawyków.  Poza tym minimalizm w ostentacyjnie konsumpcyjnym społeczeństwie może powodować poczucie wyobcowania. Ja sam, uczestnicząc w rozmowach znajomych na temat kolejnych inwestycji budowlanych, zagranicznych wczasów, markowych zakupów, czuję się jak przybysz z innego świata. Zamknięcie się w twierdzy nie byłoby jednak dobrym rozwiązaniem.

Przyzwyczailiśmy się za wszystko płacić. Jeśli czegoś nie mamy, idziemy do sklepu i kupujemy to. Jesteśmy samowystarczalni, przyzwyczajając siebie i innych do obojętności na potrzeby drugich. Zanikają sąsiedzka pomoc, bezinteresowne świadczenie drobnych usług, zwyczaj pożyczania, ucinania pogawędki w podróży, ustępowania miejsca, poniesienia zakupów. Proste, ludzkie odruchy. Zamiast być ludźmi - z prawami, ale i z obowiązkami wobec wspólnoty - staliśmy się konsumentami, pozostawiając sobie wyłącznie prawa.

Dlatego postanowiłem zaaplikować sobie "kurację" - świadomie szukać okazji do bezinteresownego dzielenia się, okazywania gestów solidarności wobec ludzi z najbliższego otoczenia, spotykanych przelotnie w ciągu dnia. A także, co ważne i trudniejsze, prowokować innych do okazywania solidarności i dobroci.

Oto kilka pomysłów:

1. Postanów, że powiesz coś miłego trzem napotkanym osobom lub uśmiechniesz się do kogoś w autobusie.

2. Oglądaj twarze innych ludzi. Zobacz ich troski, niepokoje, zabieganie. Nie żyj tylko swoimi problemami. Porozmawiaj ze staruszką o kotach, które dokarmia.
3. Gdy skończy ci się mąka, jajka, ziemniaki, itp. nie biegnij do spożywczego, zapukaj do drzwi sąsiada. 

4. Wyjeżdżając na urlop poproś sąsiadów o popilnowanie domu, podlanie kwiatów. 
5. Nie kupuj wszystkiego do domu - robota kuchennego, wiertarki, blendera. Pożyczaj. Nie zapomnij  podzielić się np. zrobionym ciastem.
6. Jadąc do sklepu zapytaj sąsiada czy może czegoś mu nie kupić?
7. W windzie nie patrz w sufit albo pod nogi. Uśmiechnij się!
8. Nie bądź przewrażliwiony, gdy ktoś nadepnął na twoje lakierki lub popchnął cię w tramwaju.
9. Spróbuj powiedzieć jakiś komplement, historyjkę, podziel się spostrzeżeniem.
10. Nie kupuj wody do picia, ale poproś o nią innych. Często nosimy butelkę z wodą. Gdy woda skończy się, kupujemy nową w sklepie. Można inaczej: zapukać do czyjegoś domu, wejść do biura lub sklepu (niespożywczego) i poprosić o szklankę wody lub napełnienie pustej butelki.

Wczoraj, gdy wracałem do domu rowerem z pracy, skończyła mi się woda. Zapukałem. Drzwi otworzył mi jakiś ogólnie niezadowolony jegomość. Mocno zdziwiła go moja prośba, ale wziął butelkę i napełnił ją. Coś drgnęło i zrobiło się lżej na sercu. Mam nadzieję, że nie tylko na moim.