Pranie w nowojorskim stylu

Niebawem minie 10 lat odkąd mieszkam bez stałego adresu. Przez ten cały czas nie posiadam własnej pralki. Czemu? Bo jest to sprzęt na tyle ciężki, że postrzegam go raczej jako raczej część wyposażenia domu niż osobistego dobytku... Nikt z moich często przeprowadzających się znajomych również pralki nie posiada. Zdają się potwierdzać moje spostrzeżenia.
W praktyce oznacza to jednak jeżdżenie z praniem do znajomych lub rodziny. Dźwiganie torby z praniem zimą to nie jest to, co tygryski lubią najbardziej, a dwa cykle prania zabierały mi praktycznie cały dzień.

źródło

Jako mała dziewczynka, niczym Jason Hunt, bardzo chciałam mieszkać w Nowym Jorku. Wyobrażałam sobie jak kupuję kawę tuż pod domem, a pranie robię w piwnicy w pralkach na żetony... Zanim dorosłam zdążyłam oczywiście zmienić zdanie. Jednak to właśnie nowojorczycy wielokrotnie inspirują mnie w zmniejszaniu mojego dobytku, gdyż dla nich częste przeprowadzki to również chleb powszedni.

Okazuje się, że te, widywane przez nas często w filmach, pralnie samoobsługowe nie są tak wygodne jak mogłoby się zdawać. Często mieszczą się nawet 10 minut od domu, nie są otwarte całą dobę i nierzadko trzeba pilnować w nich prania. Bywa, że nie ma gdzie usiąść, a koszt to często 3$. Skoro dla nowojorczyków to drogo, to czy powinnam z łatwością wydawać tyle w warszawskich pralniach?

źródło

Z powyższych powodów wiele osób w Nowym Yorku jest w stanie zapłacić dużo więcej za mieszkanie wyposażone w pralkę, szczególnie mając małe dzieci. Jest jednak jeszcze inne rozwiązanie... Ostatnimi czasy furorę robią tam tak zwane przenośne pralki.

Przyznaję, że najbardziej popularne modele wielkością przypominają konwencjonalne pralki, wiele osób jednak korzysta z ich mniejszych wersji opartych na tym samym mechanizmie. Dlaczego o tym wszystkim piszę?

Aktualnie pranie robię u właścicieli domu, który wynajmuję. Wystarczy, że przejdę na drugą stronę podwórka. Problem w tym, że mieszkam na wsi z krwi i kości, a sama jestem typowym mieszczuchem, czyli oni kładą się spać z kurami, a ja wtedy, gdy zamykają puby ;). Często zdumiewa mnie, że po godzinie 16-ej ulice są tu puste. Wspomnianych właścicieli zimą lepiej nie odwiedzać po godzinie 14-ej. W niedzielę prania robić nie wypada, a w sobotę ciężko wstać przed południem. Po kilku wcześniejszych pobudkach postanowiłam przetestować jeden z tych wynalazków...

źródło

Jak działa taka pralka? Prawie tak samo jak stara dobra Frania, czyli jest to wiaderko z mieszadełkiem na dnie, które zalewa się wodą z detergentem, wrzuca pranie i uruchamia. Kolejnym etapem jest spuszczenie wody za pomocą rurki zamontowanej z boku i ponowne zalanie wodą, by ubrania wypłukały się z detergentu. Na koniec należy przełożyć pranie do elementu odwirowującego, jako że modele marki Haier, które tej czynności nie wymagają, jeszcze do Polski nie dotarły... Konstrukcja wirówki przypomina... suszarkę do sałaty :) Każdy, kto kiedykolwiek ją testował, wie, ile wody to urządzonko potrafi wydobyć z pozoru odsączonej sałaty...

Jeden z właścicieli modelu marki laundry Alternative wrzuca do niego pranie nawet po odwirowaniu w konwencjonalnej pralce (i nie mam tu na myśli jakiegoś starego modelu), bo dzięki temu pozbywa się dodatkowej ilości wody.

Jak to maleństwo radzi sobie z praniem? Tu miałam największe obawy. Jako że należę do pokolenia, które Frani w akcji nie widziało na oczy, moje obawy rozwiał test przeprowadzony na ubraniach roboczych mechanika samochodowego. Podobno daje radę lepiej niż konwencjonalny automat...



Nawet gdybym miała łatwy dostęp do olbrzyma marki Haier czy Magic Chef, to jest on dla mnie zbyt duży, by się z nim przeprowadzać. Decydując się na wersję kompaktową liczę się z faktem, że większe gabarytowo rzeczy, jak kurtka zimowa czy śpiwór, będę musiała uprać gdzieś indziej. Jeżdżenie z takimi rzeczami dwa razy do roku jeszcze da się przeżyć.

Fajny jest przy tym aspekt ekologiczny. Ciepła woda w moim domu powstaje jako skutek uboczny ogrzewania i nie jest sporadycznie wykorzystywana. Mając możliwość użyć jej do prania nie muszę korzystać w ten sposób z energii elektrycznej. Trochę gorzej sprawa ma się w przypadku ilości zużywanej wody. Odkąd standardem na rynku stały się pralki bardzo oszczędne w tym zakresie, ich zasadnicza rola, czyli pranie, przestało być dla mnie zadowalające. Zdarzało mi się wyjmować ubrania niedoprane lub źle wypłukane nawet przy programie intensywnym. Zasadniczo standardem dla mnie jest uruchamianie dodatkowego trybu dla niemowląt/alergików. Pralka wirnikowa po prostu wymaga, by ubrania w niej pływały. W ten sposób wypełniacze stosowane w proszkach trafiają do kanalizacji, a nie zostają na ubraniach. Dla porównania proszki stosowane profesjonalnie dozuje się w ilości jednej łyżeczki na pranie. W wersji dla konsumentów reszta to rożnego rodzaju sole i chlorki. Wiele osób stosuje w tego typu pralkach płatki mydlane, co ponoć jest niebezpieczne dla automatów. Wiecie coś o tym? Spodziewam się także, że ubrania będą się mniej niszczyć. Tak na logikę mniej uszkodzeń powoduje swobodne pływanie w wodzie niż pocieranie o siebie mokrych tkanin...

Taka pralka jest lekka niczym plastikowe wiaderko i zajmuje podobną ilość miejsca. Zawsze można wykorzystać ją jako brudownik, dzięki czemu nie będzie tak bardzo zabierać przestrzeni.

Co o tym myślicie? Używaliście kiedyś czegoś takiego?