Dobrowolna prostota to przede wszystkim zmierzenie się z zewnętrzną, materialną otoczką życia. Pozbywamy się natłoku rzeczy wokół siebie, ograniczamy konsumpcję, tniemy wydatki. Odsuwamy to, co niepotrzebne i pozorne. Odrzucamy cały ten blichtr posiadania po to, żeby zrobić miejsce temu, co dla nas ważne. Posiadając niewiele, tylko to, co niezbędne, możemy oddychać odzyskaną przestrzenią, cieszyć się wolnością bycia sobą, bez całego materialnego balastu.
Ale nie chodzi wyłącznie o przedmioty. Dobrowolna prostota uwalnia od niepokoju, pośpiechu, zaaferowania, przesadnych emocji. To mniej zabiegania, krzątaniny, chaosu. Życie spokojne, zrównoważone, bez "dopalaczy", spraw rozbabranych i rozciągniętych, w zgodzie z rytmem przyrody, w ciszy. To życie, do którego zostaliśmy stworzeni i które jeszcze nie tak dawno było czymś naturalnym. Ta druga strona prostoty, która doczekała się osobnego ruchu slow life (i slow food), jest zdecydowanie trudniejsza do uzyskania dla nas, ludzi XXI wieku.
Jak zwolnić?
- Wyłącz radio, komputer, nieustanny strumień informacji, idei. Posiedź w ciszy.
- Nie biegnij na autobus. Idź piechotą, zwolnij kroku.
- Omiń galerie handlowe (działają depresyjnie).
- Napisz list, wiersz, spisz przemyślenia.
- Idź na spacer, jest wiosna, kwitną drzewa.
- Jedno zdanie zamiast pięciu.
- Skupienie na tym, co robisz w danej chwili (i tylko na tym, np. na myciu naczyń, to odpręża).
- Świadome jedzenie.
- Świadoma rozmowa.
- Świadomy, dłuuuugi oddech.
- Celebruj chwilę, np. siedząc z kubkiem gorącej herbaty/ filiżanką kawy w ręku i książką na kolanach.
Czekam na Wasze propozycje na zwolnienie życiowego tempa. Jak sobie radzicie z pośpiechem i codziennym chaosem?
-skup się na ważnych relacjach. ogranicz nic nie wnoszące znajomości, a zaoszczędzony czas poświęć bliskim lub sobie
OdpowiedzUsuń-świadome dbanie o ciało: gimnastyka, joga, pływanie. wybierz to co najbardziej lubisz i rób t o regularnie.
dodałabym: staraj się mieć piękny widok za oknem i często na niego patrz :)
OdpowiedzUsuńkolejna rzecz: unikaj hałasu
z tym widokiem za oknem i ciszą to całkowita racja.
UsuńSpędzając czas z dzieckiem zapomnieć o swoich sprawach i w 100 procentach oddać się np. zabawie z nim. To na prawdę trudne ale kiedy uda nam się popłynąć razem z dzieckiem w jego świat poczujemy się wspaniale i sprawimy mu ogromną radość....
UsuńUstalić priorytety i starać się skupić tylko na jednej rzeczy. To zadanie było dla mnie trudne, bo zawsze w głowie krążyły i przyznaję, że w pracy nadal krążą po mojej głowie, kolejne "ważne" sprawy. Ustalam, zapisuje - żółte karteczki, listy - i po kolei wykonuję. Przyznaję, że również sport i codzienna gimnastyka, w ciszy, tylko ja i wysiłek, bardzo mnie dyscyplinują i uspokajają. Kiedy natłok świata wokół mnie sprawia, że w głowie mi wiruje to się zatrzymuję, zamykam oczy, parę wdechów i ruszam, spokojniejsza, dalej.
OdpowiedzUsuńPrzede wszystkim sport.Im mniej sie ruszasz w pracy tym wiecej powinno sie po pracy.Jest duzo sposobow na wysilek fizyczny jeden z najpopularniejszych i bez nakladow finansowych to bieganie.Wystarczy troszke potruchtac a Twoj duch bedzie zupelnie inna osoba.Twoje myslenie bedzie bardziej optymistyczne a swiat nabierze kolorow (nawet zima). Trzeba jednak pamietac o systematycznosci.
OdpowiedzUsuńZgadza się, bieganie bardzo pomaga. Ja uwielbiam pływać, ale teraz jak mam dwójkę małych dzieci, bieganie jest "wydajniejsze" - bo nie trzeba się zbytnio pakować i wyjeżdżać na pływalnię - tam i z powrotem to dwie godziny...
OdpowiedzUsuńA tak - wystarczy że założę buty, wyjdę biegać i za 40 min czuję się jak nowo narodzony, endorfiny buzują, "runner`s high" działa :)
Polecam wszystkim sport, choć często trudno ruszyć tyłek, bo się po prostu nie chce.
Ale problemem dla mnie jest za dużo bodźców w pracy; telefony, maile, obowiązki. Myślę że ustalenie priorytetów i dbanie o swój czas - planowanie go jest tutaj dobrym rozwiązaniem.
Darek
Cisza, spokojne wykonywanie zadań, skupienie myśli na danej pracy, zieleń za oknem i nie nakręcanie się własnymi myślami o tym co przed. Trudne do wykonania: Podoba mi się to zdanie o nie podbieganiu do autobusu , obecnie mieszkam na wsi ale kiedyś był bieg przez światła aby zdążyć na tramwaj itp. itp
OdpowiedzUsuńNa wsi chyba łatwiej o slow life, chyba że akurat żniwa. A może to bardziej kwestia tego wewnętrznego nastawienia, bo wszędzie da się żyć w biegu... Pozdrawiam!
UsuńDla mnie to bliski kontakt z naturą i refleksyjne życie, które pomaga dostosować tempo życia do aktualnych potrzeb. Działanie jak najbardziej świadome. Bez sportu nie wyobrażam sobie życia - ja akurat promuję Nordic Walking do którego niezmiennie zachęcam :)
OdpowiedzUsuń