No access i kod dostępu

Jesteśmy bombardowani nieprzerwanym strumieniem „informacji” przez różnego rodzaju kanały dostępu: internet, prasę, telewizję, radio, ogólnie rzecz ujmując: przez media tradycyjne i elektroniczne, które prześcigają się w zabieganiu o naszą uwagę. To warunek ich przetrwania.
„Kanał” dostępu to odpowiednia nazwa. Informacyjna zupa to nasze środowisko życia, w którym poruszamy się jak ryby w stęchłej i mętnej wodzie. Przejrzyste jezioro mądrości i wiedzy z czasem zaczęło przypominać wątpliwej jakości zawiesinę, by nie powiedzieć ściek, w którym bezwładnie płyniemy z prądem newsów z „pierwszej (pierwszej lepszej) ręki”, nie wiedząc dokąd i właściwie po co.

Kilkudniowy brak dostępu (mediów do mojej uwagi i odwrotnie) wywołuje u mnie uczucie spokoju, równowagi, odprężenia, większego panowania nad własnymi sprawami. Powrót ze świata ciszy i wyobcowania do środowiska zdominowanego medialnym przekazem przypomina zatrucie organizmu: początkowo powoduje chaos, dezorientację, natłok i przesycenie, zanim informacyjne toksyny nie stępią odzyskanej wrażliwości, nie nakierują na bierność, przyzwolenie na bylejakość, tandetę i wtórność, płynięcie z prądem.
Wakacyjny „no access” to dobry moment na oczyszczenie zbiornika, przyjrzenie się temu, co zwykle zaprząta (zaśmieca?) naszą uwagę. To możliwość przykręcenia kurka ze strumieniem bezużytecznych newsów. Nie czytajmy prasy, nie oglądajmy telewizji, nie wchodźmy do Internetu. A po powrocie z urlopu? Zdziwicie się jak niewiele się zmieniło. Politycy, celebryci, problemy i bieżące informacje, sensacje, dyskusje i prognozy pogody, kinowe hity, wydarzenia medialne - nadal te same! Weźcie do ręki gazetę sprzed miesiąca. Czy warto było emocjonować się czymś tak trywialnym jak kolejny przykład ludzkiej bezmyślności, arogancji i zachłanności? Natura ludzka jest niezmienna i aby się o tym przekonać wystarczy choćby lektura Biblii czy dzieł Homera. Warto zatem stworzyć własny "kod dostępu" - a więc ustalić, jakim mediom (gazeta, internet, radio, itp.), jak często (codziennie, co tydzień, co miesiąc?) i wedle jakich filtrów daję przystęp do swojej uwagi.

Przycisk „on” jest zawsze po naszej stronie odbiornika, czy będzie to ekran monitora, telewizor lub radio. Może zamiast czytać dziennik warto przerzucić się na tygodnik albo nawet miesięcznik? Zamiast czytać pobieżnie portale informacyjne i odwiedzać facebooka lepiej poczytać małymi fragmentami dzieło jakiegoś klasyka (odłożonego do przeczytania ad Calendas Graecas), które domaga się od nas intelektualnego wysiłku a nie jedynie operowania myszką? Może nie warto włączać radia, ale pobyć z własnymi myślami w ciszy?

Nie  bójmy się, że nie będziemy zawsze na czas z każdym medialnym wydarzeniem lub nową modą – na pewno zdążą nas o tym poinformować nasi znajomi, sąsiedzi, przyjaciele. Czy będzie nami łatwiej manipulować? Nie sądzę. W czystej, dobrze odfiltrowanej wodzie łatwiej dostrzec przeszkodę lub w porę zauważyć niebezpieczeństwo. Będziemy bardziej uważni i skoncentrowani, lepiej przygotowani do wyboru tego, co dla nas najwłaściwsze.

Walden Pond - źródło