Czwarty sekret odnosi się do czuwania nad rodziną i troską o jej byt materialny.
Czym ma się wyrazić bezpieczeństwo i troska?
Autor podpowiada, że czuwanie nad bezpieczeństwem to podejmowanie roli lidera w chwilach kryzysu dotykającego rodzinę, uspokajanie, podejmowanie skutecznych decyzji przywracających równowagę.
Potrzeby materialne - stworzenie i podtrzymywanie atmosfery spokoju i bezpieczeństwa poprzez stały, przewidywalny dochód, który zabezpiecza byt materialny rodziny.
Bezpieczeństwo to m.in. przekazywanie informacji dzieciom nie tylko jak reagować w przypadku pożaru lub wypadku, ale też co czeka starsze dzieci ze strony współczesnych zagrożeń, takich jak narkotyki, przemoc, pornografia. Poniżej lista sześciu sposobów na lepszą ochronę dzieci:
- Wypracowanie w sobie zdrowego podejścia do trudności.
- Zastanawianie się, kto jest dla Ciebie najlepszym wzorem skutecznego działania w sytuacji kryzysowej.
- Wsparcie innych ojców - regeneracja sił po kryzysie i odzyskanie pewności siebie. Chyba jeszcze trudne do zastosowania w Polsce, gdzie raczej nie szukamy grup wsparcia.
- Odkrycie fundamentu swej męskości.
- Nieunikanie w sytuacjach kryzysowych rozmów z dziećmi.
- Codzienne rozmowy nie tylko z dziećmi, ale przede wszystkim z żoną.
"Będąc świadomym potrzeb swojej rodziny planujesz świadomie swoją karierę zawodową. Propozycja podwyżki, zmiany stanowiska daje Ci chwilę zastanowienia - czy naprawdę musisz zbijać majątek? Jeśli rodzina żyje wygodnie z dotychczasowymi standardami zarobków, możesz kierować się swoimi standardami zamiast firmowymi. Znika presja".
Czy nowa lepsza praca, nowe stanowisko pozwolą spędzać tyle samo czasu co dotychczas? Czy jest to uczciwe?
Jak to wygląda u Was? Na swoim przykładzie mogę napisać, że świadomie sześć lat temu zmieniliśmy pracę (miasto, otoczenie), aby móc mieć więcej czasu dla siebie, dzieci.
Nie jestem mężczyzną, ale to chyba nie robi różnicy ;-) Faworyzowanie kariery kosztem rodziny jest zwykle oznaką niedojrzałości, niekiedy egoizmu lub słabości (uleganie presji otoczenia). Ludzie często lepiej radzą sobie w sprawach zawodowych niż rodzinnych i praca bywa ucieczką (jakże wysoko premiowaną przez zarobki i prestiż).
OdpowiedzUsuńJestem chyba przeciwna znacznemu roznicowaniu roli kobiety i mężczyzny w rodzinie. Zróżnicowany podział obowiązków - OK. Tymczasowe przejmowanie odpowiedzialności w sytuacji osłabienia małżonka - jak najbardziej. Ale rola lidera w każdym kryzysie?
Jak rozumiesz punkt 4?
Jeśli któreś z rodziców staje się w sposób naturalny liderem w sytuacjach kryzysowych to nie ma w tym nic złego :)
UsuńKtoś w końcu musi podejmować decyzję ostateczną i "brać na klatę" jej skutki.
Lider naturalny rodzi sie z autorytetu, a autorytet (ten prawdziwy) również ze słuchania opinii poszczególnych członków zespołu (rodziny).
Rzecz jasna z zadeklarowania, że "tata/mama bedzie liderem" na dłuższą metę nie wyniknie nic dobrego jeśli ów rodzic nie stanie się liderem.
O rolach kobiety i mężczyzny w rodzinie napisano już miliardy słów...
A prawda jest taka, że jest to TYLKO I WYŁĄCZNIE kwestia "umowy" pomiędzy małżonkami.
Jeśli "ustalą" taki a nie inny podział ról i oboje są z tego zadowoleni to nikomu nic do tego, niezależnie czy ów ukłąd jest matrialchalny, patrialchalny czy jak to się modnie teraz mówi "partnerski".
Roman
Wzdrygam sie na myśl o "grupach wsparcia dla ojców"...
UsuńJakoś nie mieści mi sie to w moim pojmowaniu męskości...
Z dziadkiem, ojcem, teściem, czy bratem mogę pogadać o problemach, ale z obcymi facetami?!
No, ale to ja. Ktoś inny może to widzieć zupełnie inaczej...
Roman
1. Zgadzam się w pełni z umową co do obowiązków.
Usuń2. Natomiast przy podziale ról mam pewne wątpliwości. Bo jeśli jedną z nich ma być przywództwo (nawet gdy jest naturalne dla konkretnej osoby) a drugą poddawanie się mu (nawet gdy jest naturalne dla konkretnej osoby), to to wygląda na dążenie do dysfunkcji, a w skrajnym przypadku do patologii. W związku należy dążyć do równania decyzyjności, inaczej lider może wyrosnąć na tyrana, a nielider na osobę jeszcze bardziej niedojrzałą i bezradną. A przecież chodzi o wspólne dochodzenie do pełnej dojrzałości :-)
3. Wydaje mi się, że kobieta nie powinna być "zwalniana" z większości tych ogólnie określonych obowiązków, które zostały wymienione we wpisie jako charakterystyczne dla ojca. Poczucie bezpieczeństwa dzieci i stabilizacja rodziny wypływa moim zdaniem z siły (pewnej niezależności i dojrzałości) obojga rodziców.
4. Tli się we mnie nadzieja, że tu w końcu zrozumiem tę ideę "głowy rodziny". Skoro małżonkowie stają się jednym ciałem, to dlaczego ma ostać się tylko głowa jednego z nich? Co z drugą? Może powinni właśnie stać się poniekąd wspólną (wspólnie radzącą) głową? Wcale nie kpię. Próbuję tamtą tradycyjną doktrynę zrozumieć od dawna i nie mogę znaleźć przekonujących argumentów.
P.S. O punkt 4. z wpisu - wciąż zapytuję (jeśli to nie męska tajemnica).
Co do grup wsparcia. Takie nieformalne chyba bardzo dobrze się spisują. Przynajmniej w przypadku kobiet. Ich meetingi nazywa się "babskimi wieczorami". Podejrzewam, że u mężczyzn mogłyby się nie sprawdzić, bo oni nie poruszają na męskich spotkaniach żadnych istotnych (z punktu widzenia rodziny) tematów ;-)
Usuńad.2 Może być i wymiennie jak u indian :) Wódz był wodzem tylko w konkretnej sytuacji, ale wówczas ostsateczna decyzję podejmował on. Jednoosobowo. Jak sprawa sie skończyła to nie było problemu, zeby w innej sytuacji ktoś inny stawał sie wodzem :)
Usuńad.3 Ostrożnie się zgadzam albowiem nie wiem czy owe "zwalnianie" rozumiemy tak samo. Wychodzimy z żoną z załozenia, ze w domu każde z nas powinno umieć zrobić zasadniczo wszystko. Co nie zmienia faktu, że ja bardzo nie lubię jej wpuszczać do kuchni, a ona "zabrania" zbliżać mi sie do pralki... W kwestii wakacji tak sie ułożyło, ze to ja zawsze mam "ostatnie zdanie" (nie nie... nie jestem tyranem głuchym na głos ludu), w kwestiach płacenia rachunków, wyboru takiej a nie innej oferty finansowej - żona (jest księgową, łapie to lepiej niż ja).
Roman
Gdy pisałam o zwalnianiu miałam m.in. na myśli restrykcyjny, nieelastyczny podział obowiązków i spotykaną często w poradnikach (zwłaszcza chrześcijańskich :-( tezę, że rolą kobiety jest budowanie zaplecza domowego, a mężczyzny pełnienie funkcji reprezentowania rodziny na zewnątrz. O ile zgodzę się, że tymczasowo (gdy dzieci są zupełnie małe) taka sytuacja może być nieodzowna, to na dłuższą metę jest zła. Może to mogło znajdować jakieś uzasadnienie w przeszłości (temat na wpis a nie komentarz), to obecnie jest zupełnym anachronizmem. Tak jak piszesz (przynajmniej tak to rozumiem), każdy powinien być przygotowany do samodzielnego funkcjonowania i utrzymania dzieci (zawsze trzeba się liczyć z taką koniecznością), choć w warunkach nienadzwyczajnych, podział "sfer zwiększonego wpływu" następuje samoistnie zgodnie z predyspozycjami i zainteresowaniami.
UsuńMnie bardzo interesuje, jak sobie radzicie ze sprzątaniem :-)
Nie czerpię wiedzy z poradników ani "chrześcijańskich", ani innych... Brałem wzorce z mojego ojca i dziadków. Oni lepiej lub gorzej, ale zajmowali sie "pracami domowymi" i nie unikali tego. Sprzątam "po męsku" i moja zona jeśli chce, zawsze znajdzie tuzin miejsc do poprawki :) Ale jak mi onegdaj wyznała - najczęściej nie chce znajdować, by mnie nie zniechęcać :) W ramach rewanżu ja się nie czepiam, gdy nie do końca poradzi sobie z gotowaniem obiadu :) Kocham ją całą razem z - nazwijmy to - "niedociągnięciami" :) I mam nadzieję, że ona mnie również :)
UsuńRoman
:D Spodobał mi się Twój komentarz, a już szczególnie jego ostatnia część :) Ja od pewnego czasu pracuję nad podniesieniem poziomu mojej kuchni i właśnie zaswitala mi nadzieja, że to moze się przełoży na lepszą jakość "męskich" porządków :D Albo przynajmniej na mniejsze zamiłowanie do balaganienia. Będę w kazdym razie obserwować czy zależność istnieje.
UsuńNie jest to męska tajemnica a mój dostęp do komputera - nie jestem cały czas online.
OdpowiedzUsuńOdpowiedź poniżej:
Autora książki: Odniesienie do biblijnych słów "bądźcie mężni i walczcie", ufając Bogu, który stworzył nas mężczyznami nabierając odwagi. Wzór męskości nie w postaci Rambo ale akceptacji siebie jako mężczyzny i ojca.
Moja: Wbrew co obecnie często się promuje jako "nijakość ról" być świadomym mężczyzną, znać swoje możliwości ale i ograniczenia. Wiem czym się różnię od kobiety. Po prostu być mężczyzną ;-).
Co do liderowania - są sytuacje kiedy lider wyłania się samoczynnie i nie ma znaczenia czy to mąż czy żona, ważne, że podejmowane są odpowiednie działania.
Co do "grup wsparcia" - tak jak pisałem trudne do zastosowania w Polsce (autor pisze z perspektywy USA). Jednak są (może nie grupy) takie okoliczności kiedy można pogadać z innym ojcem, wymienić doświadczenia. W moim przypadku dzieje się to sporadycznie ale owocnie - wynika z tego, iż takich ojców nie mam "na co dzień".
OdpowiedzUsuńNie ponaglałam, tylko nie chciałam, aby moje pytanie się zagubiło wśród innych wątków. Sama mam obecnie problemy z netem.
OdpowiedzUsuńNo to wzór męskości taki trochę podobny do wzoru kobiecości: "Niewiastę dzielną któż znajdzie?" itd. :-) Wygląda na to, że w swej istocie kobiety i mężczyźni są tacy sami (są ludźmi, dążącymi do podobnych celów, z użyciem podobnych środków), a dopiero cechy... powiedzmy drugorzędowe różnicują nas na tyle, że aż wyglądamy na odmienne gatunki. Także się zgodzę, że bycie przedstawicielem konkretnej płci to zwyczajnie bycie sobą (byle w najlepszym wydaniu z możliwych). Tylko to bycie sobą próbuje się wkładać w jakieś ramy mówiące o tym jak być kobietą czy mężczyzną tak, aby spełniać czyjeś oczekiwania (np. płci przeciwnej, społeczeństwa). Bardziej logiczne byłoby określenie, czego wymaga od każdego z nas życie i jak każdy z osobna, z jego indywidualnymi cechami może temu sprostać z największą korzyścią dla siebie i innych. A tu już nie ma miejsca na ustalone sztywno wzorce.
Co masz na myśli pisząc o "nijakości ról"?
Trudno mi to w kilku słowach napisać ;-).
UsuńPolecam książkę "Dzikie serce" - bardzo trafnie (dla mnie) przedstawiony obraz mężczyzny - "urodzony wojownik".
Nijakość rozumiem jako zatracenie pewnych cech mężczyzn, nie w sensie przejmowania czy wykonywania czynności przypisanych kiedyś dla kobiet - jak pranie, gotowanie itp. (btw - sam to z przyjemnością "uprawiam" i nie obniża to mojego wskaźnika męskości ;-) ). Facet (tylko i wyłącznie moja opinia) czasami ( a może częściej) powinien doświadczyć "pierwotnych wrażeń" jak noc spędzona w lesie, wyprawa z plecakiem, rąbanie drewna przez cały dzień itp.. Stwierdzenia: "tego już się nie robi", "po co ci kompas", kto dziś śpi pod gołym niebem", "chodzenie boso niszczy stopy" właśnie dają taką płytkość roli mężczyzny.
Jak to było Tomaszu...
UsuńMężczyzna powinien odbyć wyprawę, pokonać smoka i uratować księżniczkę?
Tylko nie jestem w stanie przypomnieć sobie czy było to w "Dzikim sercu" czy też moze w "Żelaznym Janie" :)
Roman
"zrozumienie trzech fundamentalnych pragnień, kryjących się głęboko w jego sercu: pragnienia stoczenia bitwy, przeżycia przygody i uratowania damy w nieszczęściu."
UsuńTak jest w Dzikim Sercu.
No tego, to się kompletnie nie spodziewałam! Coś tam chodziło mi po głowie o tym, że człowiek potrzebuje być homo faber a nawet creator, doświadczać silnie świata wszystkimi zmyslami (kontakt z naturą, pracą fizyczną i inne takie), ale ta bitwa... i reszta... Może zrozumiem po przeczytaniu książki :)
Usuń