Odzew czytelników na grudniowy wpis Jak odwirtualizować prostotę w związku z pożarem domu Miłki i Marcina uświadomił mi dobitnie, że za wirtualną przestrzenią ukrywacie się Wy - konkretni ludzie, którzy nie pozostali obojętni na realny dramat jednej z rodzin. Poczułem się częścią wspólnoty osób, które razem mogą zrobić naprawdę wiele. To olbrzymia, potencjalna energia, którą może uda się rozwijać dla dobra każdego z nas i dla dobra nas wszystkich. Mam nieśmiałą, może idealistyczną, nadzieję, że kiedyś-gdzieś w Polsce jak w USA rozwinie się "ruch" dobrowolnej prostoty, który będzie przeobrażać od wewnątrz kulturę zdominowaną przez konsumpcjonizm. Czy widoczne w mediach zainteresowanie minimalizmem i prostotą nie jest oznaką zmęczenia pustką kryjącą się za pogonią za materialnym dobrobytem?
Warto zatem być w kontakcie, rozwijać sieć porozumienia, odkrywać razem wartości leżące po stronie prostego życia, które radość znajduje w drugim człowieku i w gromadzeniu doświadczeń w miejsce zdobywania materialnych przedmiotów. A następnie tę wiedzę stosować w naszym życiu, dzielić się nią z innymi, odwirtualizować (zmaterializować) tkwiący w prostocie życia potencjał! To stały proces, którego chciałbym być nadal częścią.
Nieoczekiwaną korzyścią jest otwarcie bloga na nowych autorów - tych ujawnionych i przyszłych, którym potrzeba jeszcze trochę czasu na decyzję. Bardzo się cieszę z Waszej obecności, dzięki czemu blog wzbogacił się o nowe treści. Wracam zatem do bloga, którego nie mogę nazwać już wyłącznie swoim. Wartość tkwi we współdziałaniu, dzieleniu się, nie zaś w tytułach i aktach własności. Ten blog może stać się (już jest!) WASZYM blogiem. Możecie na nim podzielić się trudami (i radościami!) życia, tym, jak uczynić je prostszym, bardziej przyjaznym miejscem...
Może nie będę tak częstym gościem, jak wcześniej - życie męża i taty czwórki dzieci ma swoje obowiązki i przywileje (zrozumienie tego jest kolejnym owocem przerwy w pisaniu), niemniej będę starał się dotrzymać Wam towarzystwa na Drodze do prostego życia.
To jest naprawdę świetna wiadomość! Przewaga bloga nad zamkniętym dziełem (takim jak na przykład książka) polega na tym, że można ciągle dopisywać nowe i nowe rozdziały. Rozwój, przemyślenia, pomysły... będę czekać na kolejne inspiracje z ciekawością.
OdpowiedzUsuńParafrazując Poetę: "Wielkąś mi uczynił radość w sercu moim, mój drogi Konradzie tym powrotem swoim" ;)))
OdpowiedzUsuńPo cichu liczę na kontynuację "obróbki" kolejnych rozdziałów książki
Roman
Określanie tego, czym jest ,idea prostego życia pomaga i mnie .Do tej pory nie potrafiłem zinterpretować własnych ciągotek do ograniczenia ilości przedmiotów.Jak się okazuje,mam dość sporo znajomych,którzy próbują uwolnić się z nurtu konsumpcyjnego.Wiele metod,sposobów i przemyśleń dotarła do mnie właśnie za ich pośrednictwem.Okazuje się,że są one przytoczone również na Tym blogu.Sporo tych metod stosuję od lat we własnym życiu. Pomagamy sobie ze znajomymi i rodzinami znajomych.Wymieniamy się przedmiotami,ubraniami,pomysłami,żywnością,pracą,opieką nad dziećmi.Dopiero od niedawna uzmysławiam sobie jak nas to spaja bo przecież mogli byśmy być sobie obcy i obojętni w blokowisku.Największym jednak spójnikiem są tu wzajemne,pozytywne relacje.Dla wyróżnienia dodam ,że nie wzajemny szpan.Zauważyłem jednak ,że tworzy się ponad osobowa bariera przed osobami,które się gorzej,bądź źle prowadzą-głównie chodzi o alkohol i niewybredne słownictwo.Sam jestem prostym człowiekiem w otoczeniu magistrów i jest mi dobrze-:)Mam troje dzieci,które są dla mnie ciągłą inspiracją do działań twórczych.Działania te wymagają improwizacji zorganizowania ciągu ,ciekawych dla dziecka ,wydarzeń.Czasem udaje mi się a czasem jęczą pół dnia-jeszcze mają pretensje przez parę kolejnych.Szczepię w nich to co wydaje się proste,naturalne i miłe.Wycieczki rowerowe ,na które zabieram mały palnik ,menażki-reszta w spożywczaku.Obiad przy stole to strata czasu.Bułka ,pomidor z solą, rzeka i wspólne jedzenie pod mostem-zabawa,zabawa w jedzenie,z rzeką,mostem,rybami,których nie ma...To cząstka mojego dzieciństwa ,które przekazuję potomnym.Beztroska oparta na działaniu w zastanej sytuacji a nie oblepianie się tłamszącymi eksponatami.
UsuńPrzedmioty są potrzebne.Ilość ich można przewidzieć,resztę bieżąco inspirować wyobraźnią.Warunkiem jest to ,że sytuacje muszą być dokonane realnie.Środki mogą być "szczypłe" ale przeżycie musi być w realiach maksymalnie szerokich-otwierających umysł.Mam przykłady opcji wstecznej(w rodzinie)-wychodzi kiszka z urazem na długie lata.
Co więcej mam napisać?...
Ciekawią mnie ludzie.Im bardziej ,tym bardziej .Co ciekawe-rozmowy z ludźmi bez wykształcenia a z z mądrością życiową.Dziwią mnie ich ,bezpośrednio podane, zależności w życia.Taka prawda od skórki, bez konwenansu ,do faktu w jakim istnieje funkcjonalność rzeczy.Morze ktoś jaszcze rozwinie ten temat bo nie chcę się rozpisywać-i tak nie wiem czy piszę w nurcie potrzeb odbiorców bloga.
Jestem z zawodu elektrykiem a z zamiłowań majsterklepka.
Pozdrawiam Pawełek
Pawle, dziękuję Ci za podzielenie się swoimi doświadczeniami. Podobają mi się zwłaszcza wycieczki z dziećmi i to zdanie: "Beztroska oparta na działaniu w zastanej sytuacji a nie oblepianie się tłamszącymi eksponatami". Dobrego dzieciństwa trzeba teraz szczególnie bronić. Życzę sukceców w upraszczaniu życia Tobie i całej rodzinie!
UsuńCo za świetna wiadomość, tak się cieszę!! :)
OdpowiedzUsuńFajnie, że wracasz! Miałam nadzieję, że zmienisz zdanie w sprawie niepisania:)
OdpowiedzUsuńCieszę się, że wróciłeś - jako współautorom będzie nam raźniej w pisaniu i prowadzeniu bloga :-)
OdpowiedzUsuń