Moja historia: POTRZEBUJĘ ŚWIADKÓW

Zachęcam do przeczytania krótkiego, ale mocnego, świadectwa w ramach naszego nowego cyklu "Moja historia" (poprzedni post z cyklu znajdziecie tutaj):

Od jakiegoś czasu zaglądałam do Waszego bloga, jak i kilku pokrewnych, ponieważ narasta we mnie potrzeba uporządkowania życia.
Dlaczego do Was piszę? Ponieważ potrzebuję mieć świadków i dopingu przy planowanych zmianach. Często zastanawiałam się, dlaczego ludzie właściwie piszą blogi i myślę, że jedna z przyczyn jest właśnie taka - potrzeba świadków, potrzeba ujawnienia wewnętrznej narracji.

Moja droga do decyzji oczyszczenia życia i eliminacji artefaktów może brzmieć znajomo dla części osób:

Jestem mieszkanką dużego miasta, należę do klasy średniej. Bardzo dużo pracuję i dobrze zarabiam. Ciągła praca, późne powroty do domu, liczne obowiązki. W ramach rekompensaty - wieczorne drinki i kompulsywne zakupy. Nigdy co prawda nie posuwałam się do tego, żeby pić w ciągu dnia lub zadłużać w związku z zakupami, więc z zewnątrz cała sytuacja mogłaby wydawać się normalna, ale ja zrozumiałam już jakiś czas temu, że zaczynam stąpać po kruchym lodzie. Że to nie jest życie, jakie chcę prowadzić, i że odeszłam, nie wiem kiedy, od własnych planów z przeszłości. Zrozumiałam, że rozmieniam się na drobne i sprzedaję swoje życie za jakieś ułudy, że rozmijam się z moimi celami.

Oczywiście mogłabym teraz napisać, że od jutra rzucam pracę lub pracuję o połowę mniej i zajmuję się produkcją eko-żywności ;-), ale nie jest to realne, więc zaczynam od drobnych kroków...

1. Od pół roku trzymam się zasady, że nie piję alkoholu w ciągu tygodnia i w dni wolne przed dniem pracującym (niedziela). Zdarza mi się pić wino lub drinka w piątek wieczorem i sobotę - i myślę, że jest to zdrowa sytuacja.

2. Stosunkowo mało czasu spędzam z własnymi dziećmi (opiekunka, mąż) - ale czas z nimi mam zamiar poświęcić właśnie im - bez poczytywania książek na boku i bez zaglądania do komputera.

3. Ograniczenie zakupów - zakupy wg listy, głównie robi je mąż. Nie chodzę do galerii sama, ani z dziećmi - zawsze ulegam ich zachciankom w ramach rekompensaty wiecznej nieobecności :-(.

Tak więc na razie skromnie. W planach - przyjrzenie się zasobom domowym.

Pozdrawiam Was, R.


Bardzo dziękuję za szczere podzielenie się ważnymi życiowymi decyzjami. Zachęcam innych do dzielenia się swoimi, czasem z pozoru drobnymi, historiami, które innym mogą pomóc w dokonaniu zmian! 

Kolejny wpis z cyklu "Moja historia" - tutaj.