"Nie potrafimy się uprościć".
To fragmenty "Śnieżnej pantery" Petera Matthienssena, która jest zapiskami wyprawy autora w Himalaje.
Nie tak dawno miałem możliwość doświadczyć podobnych myśli...
Otóż wybrałem się z rodziną na tydzień w Pieniny. Przesunęliśmy wyjazd z wakacji na maj. Urlop przed sezonem to dobry patent na uniknięcie tłumów...
Wybraliśmy się więc. Cały dobytek z konieczności ograniczony do kilku plecaków, prosty sposób odżywiania się wymuszony okolicznościami, czas spędzony bez komputera i codziennych rozpraszaczy, skupiony na wspólnej wędrówce i podziwianiu przyrody ponownie uświadomiły mi po powrocie, że warto to doświadczenie rozciągnąć na naszą codzienność: zmniejszyć liczbę zaangażowań, odgracić ponownie mieszkanie obrastające w przedmioty, których nie potrzebujemy (bezcenne wyprzedaże garażowe!), zmniejszyć ilość informacji napływających z wirtualnego świata (może rzadziej zerkać na portale informacyjne, zlikwidować fejsbuka?), zadbać o aktywny wypoczynek i więcej wspólnego czasu.
Prawdziwe okazały się słowa Henry Thoreau, który napisał, że "prymitywne, pionierskie życie (…) przyniosłoby pewne korzyści, albowiem nauczyłoby człowieka, które potrzeby są podstawowymi potrzebami życiowymi i jakimi metodami je zaspokoić".
O wakacjach minimalisty napisałem kiedyś tutaj. Wakacje i urlop to z pewnością doskonała okazja do sprawdzenia, czy odpowiada ci minimalistyczne podejście do życia.
Ale jest też moment powrotu do domu. Możliwość spojrzenia na codzienne życie świeżym okiem. Zadania sobie kilku pytań: Czego rzeczywiście potrzebuję? Co mówią o mnie przedmioty, którymi się otaczam? Aktywności, którym się oddaję? Jak wykorzystuję czas? Czy i na ile potrafię się uprościć?
 |
| Jak to tak, bez tragarzy, tato? |
A jak radzić sobie z natłokiem informacji doradzam we wpisie: No access i kod dostępu.
Super, mam te same przemyślenia po każdym wypadzie w góry (lubię góry, nie znoszę za ciężkiego plecaka) i po każdej wyprawie z sakwami (rok temu Szwecja, w tym roku chyba też, ale i po Polsce jeździ się fajnie). Po co są rzeczy? Żeby umożliwiać, ułatwiać i uprzyjemniać nam życie, w tej właśnie kolejności. Ostatnio sporo o tym myślę, coś pewnie skrobnę u siebie. Jak trafiłeś na Matthiessena i jego „Śnieżną panterę”? To jedna z moich ulubionych książek, co parę lat do niej wracam, bo daje mi mnóstwo inspiracji. Urzekające są też wstawki autora o jadłospisie. Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńSam już nie pamiętam, skąd przyszedł do mnie ten tytuł. Książka od kilku lat była na mojej liście do przeczytania. Niesamowita kultura szerpów. No i góry! Jadłospisu nie pamiętam, jeno herbatę z masłem jaka, jak się nie mylę.
Usuń